Zaterdag 30 juni: Via Glacier NP en Mt. Revelstoke naar Revelstoke

We konden heerlijk buiten in de zon ontbijten vanochtend. En dus nog even genieten van deze mooie camping.
Tegen 10.15 uur reden we pas weg. We gingen vandaag naar Revelstoke toe rijden via Glacier NP en Mount Revelstoke NP.

Tot aan Golden was het heerlijk zonnig weer. We zagen nog weer twee elks lopen.

We kochten in Golden een broodje bij de Subway, zodat we die straks lekker op een picknickplek konden opeten.
Het begon alleen te regenen toen we de bergen weer inreden. In Glacier Park stopten we nog bij een picknick plek waar je bevers kon kijken, maar we zagen ze niet in de regen, dus reden we maar weer verder.
Bij het Rogers Pass Visitor center hebben we het museum bekeken wat over de hele spoorbaan ging. (We hadden de Imax film van de Rocky Mountain Express gezien, dus we wisten waar dit over ging.)
Je zag miniatuurspoorbaantjes waarbij je zag hoe de baan liep en hoe er bijvoorbeeld een lawine over heen kwam. Ach ja… omdat het regende was het wel even leuk om te kijken (en het kostte niks, zat bij de nationale parkenpas in).
 Het bleef de rest van de route ook regenen. Jammer. Maar eigenlijk mogen we niet klagen, we hebben zoveel geluk gehad met het weer, als we alle mensen hier mogen geloven. Dit is pas de 2^e middag in 3 weken tijd dat we regen hebben. Verder is de regen vooral ’s avonds of ’s nachts gevallen.

Bij Revelstoke aangekomen is het 13.30 uur. De tijd mag weer een uurtje terug. We hebben nu weer 9 uur tijdsverschil met Nederland.

Omdat het nog steeds wel druppelt buiten, gaan we toch de Meadows in the Sky Parkway rijden in Mount Revelstoke NP. De hele middag met dit weer op de camping is ook niet zo bijzonder.
Terwijl we de berg oprijden wordt het steeds droger. Niet dat we veel van het uitzicht kunnen genieten, want de wolken zitten zo’n beetje onder ons. Toch was het een leuke weg omhoog de berg op. We konden niet helemaal bovenkomen, omdat die weg nog niet geopend was voor het zomerseizoen. Er zal nog wel teveel sneeuw liggen.

We ontdekten een leuke picknick hut, met kachel. Hier kon je gebruik van maken. Dit hebben we gedaan uiteraard. Ons Subway broodje werd hier verder opgegeten. Het voelde even net alsof wij een eigen berghutje hadden met open haard. Lekker warm ook. (niet dat het buiten zo koud is hoor).

Tegen 16.30 uur waren we op de camping aan Williamsons lake. Er is een leuk meertje bij de camping en met mooi weer ziet het er vast mooier uit dan nu. Nu wint deze camping het toch echt niet van alle mooie plekjes waar we gestaan hebben.

Vanavond hebben we pannekoeken van Jeffry gegeten en lekker zitten lezen.

Morgen is het Canadaday. Wij gaan op weg naar Kelowna. Op internet zagen we dat we een kleine omweg moeten maken, omdat ook hier een stuk weg weggespoeld is.

Er wordt 25 graden voorspeld voor morgen. Klinkt goed toch?!

311km gereden

Vrijdag 29 junï: Lake Louise en Kootenay National Park

Vanochtend was Jeffry eerder opgestaan dan Marloes voor de verandering.
Na ons ontbijtje besloten we toch weer richting Lake Louise te rijden voor een wandeling.
Van de week hadden we niet gewandeld omdat het toen zo koud was en regenachtig. Ook vannacht had het weer geregend, maar we wilden toch nog wel graag een laatste grotere (voor ons) wandeling doen in de Rocky’s.

We hebben de trail van Lake Louise naar het Teahouse van Lake Agnes gelopen (leuke naam he).
Dat was 3,5 km heen de berg op en 3,5km terug naar beneden. Best zwaar, maar wel prachtig. Af en toe liepen we weer door de sneeuw en vooral vaak door de modder. Glibberig was het dus wel.
We kwamen Mirror Lake tegen en Lake Agnes (die nog bijna helemaal bevroren was) bij het Teahouse. Daar stroomde nog weer een waterval naar beneden.

Het Teahouse deed ons een beetje aan Oostenrijk denken. Het was een restaurantje zonder stroom en waar de medewerkers lopend of via paard boven moeten komen (ook met alle levensmiddelen).

We hebben er een warme chocomel met marshmellows gedronken en een plak(je) peach-cake gegeten. Tjonge jonge wat een plak was dat. Eén plak was wel goed voor ons allebei geweest. Je zou je er misselijk van eten. Dat ene plakje gaf vast calorieën voor de hele dag.

Na een half uurtje pauze boven bij het teahouse liepen we weer terug naar beneden. Van bovenaf heb je trouwens ook mooie uitzichten op Lake Louise, daar zie je de mooie blauw/groene kleur pas, die we beneden niet goed zagen.

3 uur later waren we weer terug bij de camper. Het was toen 13.15 uur.

We gingen nu op weg naar Kootenay NP. Op de grens van Banff en Kootenay kwamen we een grizzly beer tegen. Een hele grote. Wauw! Daar krijg je gelijk weer zoveel energie en adrenaline van in je lijf. De beer was gemerkt in zijn oor en had een zendertje om.

Bij Marble Canyon zijn we uitgestapt en hebben we een klein stukje door de canyon gelopen. We hebben vermoeide benen van vanochtend, dus veel zin in lopen hadden we niet.

Je ziet hier veel van de bosbranden die een groot deel van Kootenay hebben getroffen in 2003.

Als we weer verder rijden begint het wat te regenen, bah!  Maar ook snel houdt het weer op. Onderweg zien we nog een mooi meertje waar we gestopt hebben. Samen met een hertje hebben we hier rond gekeken. We zijn trouwens nog 3x een hert tegen gekomen vandaag.

Ook kwamen we bij Olive Lake nog een kleinere zwarte beer tegen. Het leek wel een hond, zoals die in de berm zat te eten. We konden er niet stoppen (midden op snelweg).

Bij Radium Hot Springs aangekomen, zijn we naar de hot springs gegaan. Hier hebben ze twee natuurlijk verwarmde zwembaden. Een warm bad van 39 graden en een koud bad van 29 graden (met duikplank en glijbaan e.d.)
Zo koud en regenachting als het vanochtend was, zo heerlijk scheen de zon nu, en zo lekker was het om ook in het koudere bad buiten te zwemmen.
In het warme bad hang je meer aan de kant, dat is bijna te warm om echt te zwemmen.
Wel heerlijk relaxend, na de wandeling van vanmorgen.

Zo’n 2 uur later reden we de laatste 3km naar de Redstreak Campground in Kootenay NP.
Mooie camping weer, heel groot. Ons plekje doet ons een beetje aan de Holterberg denken (of klinkt dit te slecht?)
We hebben heerlijke cannelloni gegeten met spinazie/kaas vulling. Zo’n verse kant en klaar maaltijd was best heel lekker en heel gemakkelijk. En nu zijn we allebei hartstikke moe van dat warme zwembad.

170km  gereden

Donderdag 28 juni: Yoho National Park

 Vanochtend waren we niet zo vroeg. Na ons ontbijt, het douchen en een rondje langs het meer vertrokken we pas iets voor 10.00 uur van de camping. Er stond bij de ingang een rij kampeerders te wachten tot ze konden inchecken (wachten op vrije plekken dus).
Wij hebben ook geen camping voor vannacht geboekt, dus besluiten we eerst een camping vast te leggen in Yoho NP. Tegen 11.00 uur waren we hier en hebben we een plekje gereserveerd op de Kicking Horse Campground. We staan mooi onder de bomen aan de rivier (bijna aan de rivier dan, maar dichterbij kon niet).

Daarna zijn we wat dingen in Yoho gaan bekijken. Allereerst de Takkakkaw Falls. Een van de hoogste watervallen van Canada. Het water valt hier 254 meter naar beneden toe. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer besef je van de hoogte kreeg. Het meeste water is al verdampt of weggewaaid voordat het beneden in de rivier kan komen.

Hierna gingen we richting Emerald Lake. De zon scheen al lekker dus nadat we geluncht hadden besloten we dat we nu eindelijk gingen kano varen. Emerald Lake is ook weer een prachtig meer met een groene/blauwe kleur melkwater. (die melkkleur komt doordat het gletsjer water is)
Het was heerlijk zo op het meer. Leuk om gedaan te hebben. Vanochtend hadden mensen een beer gezien vanaf het water op de berg. Wij hebben de berg ook nog afgespeurd, maar geen beer gezien.

Vanochtend zagen we trouwens wel een beer en een hertje binnen 10min. nadat we vertrokken. De beer zat in een greppel, dus vanuit de auto/camper kon je hem niet goed zien. Alle mensen stappen dus uit en gaan rustig om 2 meter afstand de beer bekijken. Dat hebben wij maar niet gedaan, ook al was de beer niet groot. We lazen zelfs ergens dat de gewenste afstand zo’n 100m is (10 buslengtes). Er werd nu geen eens één autolengte afstand gehaald. 

Na Emerald Lake zijn we weer richting de camping gegaan. Onderweg kwamen we langs de Natural Bridge. Een mooi gat in de rotsen waar de Kicking Horse rivier door heen stroomt. Maar er waren zoveel Japanners/Aziaten…. (dat je moet vechten voor een plekje om een foto te maken en om te kunnen passeren). Hier zijn we dus niet zo heel lang geweest.

In Field hebben we nog een ijsje gehaald en wat geld gepind.

Daarna waren we dus mooi op tijd op de camping en konden we weer buiten zitten in de zon. Dat was al weer een paar dagen geleden. De mensen bij de bootverhuur zeiden dat dit de eerste dag in weken was met lekker zonnig weer. We hebben dus weer geluk.

Zo meteen gaat de barbecue aan, het vuurtje brandt al…. Dus het gaat vast wel goed komen vanavond.

155 km gereden

Woensdag 27 juni: Banff National Park

Vannacht was het KOUD!!! We hebben met 2 dekens over geslapen. Volgens de weersvoorspellingen in het visitor center was het vannacht plaatselijk maar 2 graden. Nou dat konden we vanochtend nog wel merken. Dat werd meteen thee zetten en 2 truien over elkaar aantrekken. Brrr….
We wilden eigenlijk richting Yoho NP gaan en morgen Banff bekijken, maar het weer zag er vandaag voor Yoho niet zo goed uit. Morgen wel. Voor Banff zag het er beter uit vandaag. Dus 3x raden wat we gingen doen... 
Eerst gingen we naar Lake Louise toe. Daar stonden we vlakbij op de camping. Daar was het ook nog erg koud.

Het is een mooi meer, maar het Moraine Lake wat er vlakbij lag, maakte veel meer indruk op ons. Dit was veel mooier blauw. Wauw wat een prachtig meer! We zijn de rotsen een stuk opgeklommen naar een mooi viewpoint. Helaas vonden we het geen weer om te gaan kanoën. Veel te koud! We hebben voordat we weer vertrokken maar een warme chocomel met muffin J meegenomen. Handschoenen meenemen naar Canada was nog niet zo'n gek idee. Hadden we het maar gedaan, dachten we vandaag.

We gingen via de Bow Valley Parkway richting Banff town.  Je kan ook via de snelweg, maar dat is natuurlijk minder mooi en minder kans op wildlife.

We kwamen al vrij snel 3 grote herten tegen (Elks). Ook maakten we wat foto’s langs het spoor. Er kwam precies een trein aan. Ook hier hebben ze héél véél wagons. (niet geteld overigens).

Bij Johnston Canyon zijn we gestopt voor een wandeling. We hebben ruim 5km gelopen door de canyon. Via allerlei bruggetjes en paden tussen de rotsen door. Dit is echt een wandeling voor ons. Leuk! Het water was hier ook niet blauw, zoals we op veel foto’s gezien hebben. Waarschijnlijk weer door alle modder en regen. Het was nu ook heel mooi hoor.
We zijn totaan de upper falls gelopen. De terugweg was het vanaf de lowerfalls erg druk. Het was bijna in file lopen. Bah! Dat hebben we nog niet eerder gehad deze vakantie. Overal is het zo lekker rustig.

Hierna gingen we verder richting Banff town. We zagen ver boven ons op een berg nog een beer lopen. We konden daar alleen slecht stoppen, dus zijn we door gereden. Als het nou de eerste beer was, dan hadden we vast wat toeren uitgehaald om hem toch te kunnen fotograferen.

We hebben een plekje gevonden op de Two Jack Lakeside campground. Zonder voorzieningen maar weer midden in het bos bij een meertje.
Bij het inchecken werd al aangegeven dat het overal al druk werd voor het a.s. weekend met Canadaday. Veel Canadezen hebben dan vrij en gaan er dus op uit.

Hierna gingen we het centrum van Banff in. Het was toen ongeveer 15.30 uur.
We hebben eerst wat boodschappen bij de Safeway gedaan. Daarna zijn we langs alle winkeltjes gelopen die natuurlijk bijna allemaal hetzelfde verkopen. (Souvenirs, t-shirts enz.)
Bij de Mc Donalds hebben we even gebruik gemaakt van de free wifi en we zijn uiteindelijk bij Earls wat gaan eten. Hier hadden we goeie verhalen over gehoord. Ons viel het toch een beetje tegen. De sushi vooraf was super scherp (nog nooit zo scherpe sushi gehad). Ook de peper in het hoofdgerecht was overheersend. Jeffry had Spare Ribs en Marloes een Chickenburger. Nee, het smaakte ons allebei niet zo vanavond. Ach ja… kan gebeuren.

Nu we weer terug zijn op de camping, doen we lekker niks meer vanavond.  
De camping is trouwens vol. Op de camping in Pacific Rim NP na, hebben we dat nog niet eerder gemerkt deze vakantie.

129km gereden.

Dinsdag 26 juni: De Icefields Parkway naar Lake Louise

Vannacht was het koud op de camping. Tegen 7.30 uur stonden we op. Dat voelde nog wel heel vroeg aan. Ruim een uurtje later vertrokken we om de Icefields Parkway te rijden naar Lake Louise in Banff NP.

Deze weg is zo’n 235km lang, maar hier is zoveel te zien onderweg, dat je er zo de hele dag over kunt doen. Dat deden we dus ook. Het was inderdaad een hele mooie weg.
We zijn op verschillende plekken gestopt:
Bij Horseshoelake: een klein blauw meertje met mooie rotsen er om heen.
Athabasca Falls, een krachtige waterval, mooi om te zien.

Even later de Sunwapta Falls, ook mooi, maar die viel een beetje in het niet bij de Athabasca Falls van even daarvoor.

Na zo’n 100km kwamen we bij het Columbia Icefield Center. Hier kon je lopen naar de Athabasca Glacier. Dat was een korte maar pittige klim. De lucht is heel ijl, omdat we op meer dan 2000m zitten. De weg er naar toe is net een maanlandschap, zo kaal. Aangekomen bij de Gletsjer, kun je er of van een afstandje naar kijken, of met een gids/tourbus op de gletsjer komen.  Je mag er niet zelf op, omdat dit te gevaarlijk is. (er zakken regelmatig mensen door het ijs en meestal kunnen ze dat niet na vertellen.  Je ziet hoever de gletsjer zich terug trekt in de loop van de jaren. Dat is best heftig, want dat gaat echt met tientallen meters.

Wij hebben geen tour gedaan, maar gewoon zelf rondgekeken.
Daarna zijn we bij het Icefield Center geweest en hebben daar een stuk pizza gegeten. (hadden we de hele vakantie al zin in).

Onderweg zagen we nog wat kleine watervalletjes, die je zo vanaf de weg kan bekijken, net zoals alle uitzichtpunten met riviertjes, gletsjers, bergen enz.
We zijn 2 x een blackbeer tegen gekomen en 1x een blackbeer met jong en een grizzly (dit was de eerste keer dat Marloes de beer als eerste zag.
Ook zagen we een paar keer een kudde geiten.

Bij Mistaya Canyon hebben we nog een stukje gelopen en even een tukkie gedaan.

Het uitzicht op Peyto Lake was ook helemaal geweldig! Wel een zware klim er naar toe, maar die was het helemaal waard. Wat een geweldig mooie blauwe kleur. Bijna onwerkelijk.

Tegen 17.30 uur kwamen we aan bij Lake Louise. Hier hebben we ingecheckt op de camping. Er zit een elektrisch hek om de camping heen om alle (tent)kampeerders te beschermen tegen de dieren.

Sinds we op de camping zijn regent het zachtjes. Dus geen kampvuur vanavond ( ook al liggen er grote bergen brandhout te wachten). We hebben binnen gegeten en hebben daarna heerlijk warm gedoucht. Het was namelijk best koud vandaag zo in de bergen, tussen de sneeuw en gletsjers.

240km gereden.

Maandag 25 juni: Jasper National Park

Gisteravond zijn we al tegen 21.00 uur gaan slapen. We hoorden om 23.00 uur vuurwerk buiten en onder onze ruitenwisser zat een briefje, dat de weg om 23.00 uur geopend zou worden. Wel éénbaans, voor 2 rijrichtingen.
Wij besloten om eerst nog maar verder te slapen en dan ’s ochtends vroeg te gaan rijden.
Alleen toen we het vannacht om 2.30 uur hoorden regenen, waren we allebei klaar wakker. We dachten, wat als de weg nu weer sluit. We besloten dus maar direct te vertrekken.
Na een half uur rijden kwamen we bij het overstroomde punt in Mount Robson Park. Er was een heel stuk weg weggespoeld geweest, zo zag het er uit in ieder geval. Dat gat was nu op nieuw gevuld.
We waren blij dat we daar in ieder geval voorbij waren. Even verderop reden we door nog een grote stroom water wat van de berg naar de rivier ging.
Toen we langs Mount Robson reden (de hoogste berg van de Rocky Mountains in Canada) zagen we hem met de top helemaal in de wolken. Het begon al wat licht te worden, maar echt een foto was het niet waard.
We zagen ook nog een moose langs de kant van de weg, maar we konden er niet stoppen voor een foto. Jammer!
Vlak voor Jasper zijn we bij een meertje met picknickplaats gestopt. Het was toen 3.30 uur, hier zijn we verder gaan slapen. We waren allebei wel weer moe.
Ruim 3 uur later werden we weer wakker van al het verkeer langs de weg en besloten we verder te gaan. Aangezien we de tijdszone passeerden, is het nu een uur later, dus was het al 7.30 uur. Met dit uitzicht:

We reden al snel Jasper NP binnen.

Als eerste hebben we getankt en wat informatie bij het visitor center opgehaald. Daarna zijn we naar de camping doorgereden, waar we eigenlijk ook vannacht hadden willen staan. We hebben meteen ingecheckt. De jongen achter het loket gaf aan, dat het eindelijk mooi weer was vandaag.
We besloten om er maar een volle dag van te maken vandaag, zodat we morgen toch volgens  planning, de Icefields parkway naar Banff kunnen rijden.
We hadden een paar dingen die we graag wilden zien in Jasper.

Mount Edith Cavell: Deze berg mag je op met een camper tot 7 meter en laat die van ons nou 6,1m zijn. J

Via een slingerweg kwamen we boven bij de parkeerplaats aan. Daar hebben we eerst uitgebreid ontbeten. Vervolgens zijn we gaan wandelen richting het uitzicht op de Angel Glacier. Wauw! Wat een mooie wandeling. Weer een hoogtepunt van de vakantie. Het was geen lange wandeling, maar wel een hele mooie. Op sommige stukken liepen we door de sneeuw te glibberen.
Het meer onder aan de gletsjer was nog bijna helemaal bevroren. Op zich wel jammer, want je kon nu maar op een paar plekken zien hoe mooi het blauwe water er onder is. Nu met ijsschotsen was het ook erg mooi hoor.
Je hoorde de gletsjer steeds kraken (al klonk het meer alsof er auto’s over de brug van de snelweg rijden). Van de berg kwamen ook af en toe lawines (kleintjes) naar beneden. Gaaf om te zien.
Dit heeft indruk op ons gemaakt!

Hierna gingen we richting de Maligne Canyon. Onderweg moesten we wachten voor een groep overstekende herten.

Op de parkeerplaats bij de 5th bridge hebben we eerst allebei nog een uurtje geslapen en geluncht.

Daarna begonnen we om 13.30 aan onze wandeling door de canyon naar de first bridge.
Wat een water kwam ook hier weer door de canyon heen zeg. Helemaal bruin van alle modder. Dit moet ook meer zijn dan normaal. Het was een mooie wandeling zo tussen de rotsen door naar het begin van de canyon toe. Boven aangekomen hebben we even gebeld naar onze beide ouders toe.
We hebben via een ander pad terug gelopen, ruim anderhalf uur later waren we weer bij de camper.

Nu wilden we de Maligne road nog afrijden naar Maligne lake. Niet zo zeer voor het meer, wel voor alle Wildlife.

Al vrij snel zagen we los van elkaar twee beren langs de weg. Onvoorstelbaar hoe dichtbij mensen gaan staan voor foto’s. (op minder dan 2 meter)

Toen we verder reden kwamen we langs een kudde berggeiten. Die gewoon over de weg liepen en naar binnen gluurden door het open raampje.

We zagen nog een Bald Eagle vliegen bij Medicin Lake (Een meer wat in de herfst helemaal leeg loopt. Al het water zakt dan weg via een ondergronds grottenstelsel).

Bij Maligne Lake aangekomen, hebben we daar wat rond gelopen. Aangezien het al 17.00 uur was hebben we een soepje warme gemaakt. Ook Maligne Lake had meer water dan normaal. Het boothuisje stond onder water.

De terugweg zagen we eerst een hertje, later zagen we weer twee beren (dat kunnen dezelfde twee geweest zijn als op de heenweg).

We hebben nog een korte stop bij Lake Edith gemaakt.

Vlak voordat we Jasper inreden zagen we nog een beer met een jong er bij. Ze liepen alleen heel snel en achter struiken, dus waren ze lastig te zien.

Tegen 18.30 waren we op Whistler’s campground. We hebben een plekje midden in het bos en konden zoveel brandhout pakken als we wilden bij onze fire-permit. Echt wat voor Jeffry dus, maar hij heeft zich ingehouden.

Gauw de barbecue aangestoken een wat rijst en groente erbij klaargemaakt. Het was een lange dag vandaag en we zijn moe. 

Het is een lang verslag geworden, maar het was ook een lange dag. Het liefst hadden we een deel gisteren al gedaan hiervan, maar ja.

Wat we echt wilden zien van Jasper, hebben we nu gezien. Het stadje hadden we anders nog wel wat beter willen bekijken.

164km gereden

Groot probleem: Wegafsluiting

We begonnen zo goed vandaag. We vertrokken tegen 9.00 uur om onze 300km naar Jasper National Park af te leggen. Je kon overal 100km per uur rijden, dus we schoten flink op.
Met nog zo’n 100km te gaan werden we in Valemount tegen gehouden. De Highway 16 naar Jasper was overstroomd. You’re stuck in Valemount zei de verkeersregelaar. Shit! Wat nu?
Het was 11.00 uur toen.

Eigen zijn er geen andere opties voor ons, dan wachten: No detour staat overal op internet.

De weg onderlangs (helemaal terug richting Kamloops en dan naar Banff)  schijnt ook afgesloten te zijn. Er zijn geen binnendoor wegen, dus we zitten hier gewoon vast, met nog heel veel andere mensen.
Eerst werd er gezegd, om 14.00 uur komt er een update. Toen werd het om 18.00 uur is er meer nieuws. Ondertussen is het na 19.00 en kunnen we op de update van 22.00 uur wachten. Al betekent het waarschijnlijk dat we hier vast zitten vannacht.
Alle hotels/motels die dit kleine plaatsje heeft zijn vol. Er is nergens meer plek. Voor ons niet zo erg, wij hebben ons bedje bij ons en genoeg te eten en drinken, maar al die mensen die nu in hun auto hier zitten…
We hebben al heel wat mensen gesproken ondertussen, iedereen zit met hetzelfde probleem. Voor sommigen is het iets erger, die hebben morgen een vlucht te halen in Edmonton. Oeh, dat wordt spannend.

Wat ook nog zo is, is dat op de radio de noodsituatie is uitgeroepen voor Valemount. De rivieroevers kunnen het vele water niet aan. Mensen worden uit hun huizen geëvacueerd en er mag zo min mogelijk kraanwater gebruikt worden. Het water is zelfs niet meer te gebruiken voor drinken en koken e.d.

We balen hier dus flink van, maar leggen ons er maar bij neer. We hebben gewoon geen keuze.
Ergens zullen we nu een dagje moeten inleveren, want we willen liever geen dagje van Jasper inleveren. En onze reserveringen komen dus ook een beetje in de knoop. Nou  ja, dat zien we wel, vinden we vast wel een oplossing voor.
We hebben in Banff namelijk nog voor 2 nachten niks gereserveerd. Wie weet, kunnen we daar wat mee.

We hebben ons maar vermaakt met kaarten, in de zon zitten en wat rondlopen ( maar bijna alles is dicht vandaag, op een supermarkt en tankstations na.

Hopelijk gaat de weg morgen wel open en kunnen we verder met de reis. Het schijnt nog een enorme chaos te worden als iedereen weer wil vertrekken hier.

Zaterdag 23 juni: Well's Gray Provincial Park

Na een onrustige nacht staan we vroeg op vanochtend. (een half uurtje eerder dan anders, haha).
Het is lekker warm weer en we kunnen buiten ontbijten. We horen de wolven huilen om ons heen. Wat een mooi geluid. Dat hebben we nog nooit eerder gehoord.
Tegen 8.30 rijden we van de camping af, het Well’s Gray Provincial Park in. Al vrij snel zien we de eerste waterval. Spahat’s Fall. Wauw! Dit is weer een hele mooie.

We kijken goed om ons heen of we ook beren zien, want die schijnen er heel veel te zijn. We zien ook overal weer berenpoep liggen.

We vinden het park nog weinig aan het eerste stuk, later blijkt dat we nog helemaal niet in het park zitten. Dat we gewoon op de weg er naar toe zitten. Aah… dat zal het zijn.

We missen in de parken tot nu toe wel een beetje de aankleding die de parken in Amerika hebben. De souvenirwinkeltjes, het pakketje met kaarten en krantjes wat je daar krijgt bij binnenkomst en de mogelijkheid om te stoppen langs de weg. Er zijn veel minder viewpoints. De toeristische aankleding zeg maar. De natuur is er niet minder mooi om hoor. 

Opeens zien we een grote beer de weg oversteken. Hij gaat zo snel dat we niet eens de camera’s zo snel gereed hebben om te filmen en foto’s te maken. Terwijl de camera’s al klaar liggen tussen ons in in de camper voor dit soort momenten. Jammer, geen foto dus. En door de struiken heen kunnen we hem ook niet zien. We dachten allebei dat het een Grizzly was, maar het kan ook een grote bruine Black bear zijn geweest. Het ging zo snel.
Even later komen we bij Dawson Fall’s. Dit is een mooie brede waterval. Deze is ook weer hoger dan we in eerste instantie dachten. En wat stroomt dat water dan hard he.

Iets verderop zien we Helmcken Falls. Deze waterval vinden we de mooiste van vandaag. Hier komt het water en van heel hoog, en het spat beneden ook weer heel hoog op. Super om te zien!

Vanaf hier wordt de weg onverhard. Dat gaat al hobbelend, het hele servies gaat heen en weer en alles rammelt in de camper. Als ik een beer was, zou ik ook al lang weg zijn. We komen uiteindelijk bij Ray’s Farm aan. Dit is (uhh…was) een oud boerderijtje in het park, waar vroeger een hele familie leefde. Je kunt er ver om je heen kijken over een hele vallei/wei (ja, hoe noem je dit). En je zou er verschillende soorten Wildlife kunnen zien, zoals beren, mooses, elanaden, hertjes en wolven). Uiteraard zien wij veel vlinders, muggen en ineens een slang. Je verwacht het niet. Die muggen zijn trouwens heel irritant, die weten elk plekje te vinden wat je vergeten bent in te smeren met Deet. Dus ook ellenbogen en schouders moeten worden ingesmeerd!

Hier zagen we ook een hot-spring. Een heel kleintje, die ons toch even aan Yellowstone doet denken.

We besluiten vanaf hier niet verder te gaan over de onverharde weg en terug te rijden richting de camping. We hebben een relaxmiddagje op de planning staan.

Onderweg zien er nog een keer iets groots voor ons de struiken in duiken en als we de struiken daarna afturen horen we de takjes nog kraken, maar wat voor dier dit was…we zien het niet meer. Marloes dacht een beer. Maar volgens Jeffry kon het van alles zijn. Het was groot en bruin in ieder geval.

In Clearwater aangekomen doen we even wat boodschapjes. We horen veel Duitsers en Nederlanders om ons heen hier.

Helaas regent het als we weer buiten komen. Dat was niet helemaal de bedoeling.

Op de camping gaan we maar eens wat was doen. We gooien daarna een berg in de droger en we spannen een lijntje in de camper waar we de shirtjes e.d. ophangen. Knus zo hoor!

Het blijft de hele middag regenen. Dus we internetten, lezen en slapen wat. De wolven blijven huilen op de achtergrond.
Niet helemaal zoals we in gedachten hadden, (zwemmen, buiten zitten, eventueel met een kano op het meer) maar toch wel lekker zo’n middagje niks.

Omdat het vanavond nog steeds regent zijn we uiteten gegaan bij de Painted Turtle. Het restaurantje bij de camping. We hebben heerlijk gegeten allebei. Jeffry ging voor de spare ribs en Marloes voor de kipfilet gevuld met feta en spinazie. Als dessert hebben we nog een cheesecake gedeeld. Heerlijk zeg!

Lang geleden dat we zo lekker uit eten zijn geweest en dat het zelfs Marloes lekker smaakte.

115km gereden.

De komende week verblijven we in Jasper, Banff, Yoho en Kootenay National Parks. Op de campings daar hebben we geen internet. We zullen kijken of we in een restaurantje oid een keer kunnen updaten.

Vrijdag 22 juni: Van Whistler naar Clearwater

Vandaag hadden we een reisdag op het programma staan. 400km om af te leggen.
We vertrokken tegen 9.00 uur vanochtend. Vannacht was het voor het eerst deze vakantie warm. De extra deken was al van het bed, maar ook het enkele dekbed was warm.

Over de 1^e 100km hebben we bijna 3 uur gedaan, wat een geslinger door de bergen zeg.

We maakten een stop bij Joffre Lakes Provincial Park. Hier maakten we het korte wandelingetje naar het 1^e meer. En wat zagen we daar, behalve sneeuw: Een naakte man (!). Iemand stond zich ongegeneerd te wassen in het meer. Tja… wat doe je dan. Wij wilden graag wat foto’s maken, maar die man was er ook. Hij bood nog zijn excuses aan. We hebben er maar langs heen gefotografeerd.
Toen we een klein stukje verder langs het meer liepen, zagen we rechts van ons weer een blote kont. Wat is dat hier zeg? Hier was iemand waarschijnlijk net klaar met het doen van een grote boodschap. Bah! Hebben wij weer op de vroege ochtend? Lekker gênant voor die man trouwens dat wij net langs liepen.

Na de 1^e 100km konden we meer doorrijden. We kwamen langs verschillende meren en kleine dorpjes.

Bij Marble Canyon zijn we aan het meer gestopt om daar op een rots te lunchen. Het was een prachtig helder blauw meer.

Daarna kwamen we in een droger landschap. De omgeving werd geler in bruiner, even wat anders dan al dat groen.

Het waren lange rechte wegen. De tomtom gaf telkens aan, na 100km linksaf, na 90km rechtsaf enz.
Dat klinkt saai, maar onderweg passeerden we leuke dorpjes. Echt van die westernstadjes, waar de tijd lijkt stil te staan. Zoals Clinton en 75 Mile House.

Tegen 16.45 uur kwamen we aan bij de camping in Clearwater: Dutch Lake Resort. Het is een mooie camping aan een meertje. Wij hebben uiteraard een plekje aan het meer. We hebben wel geluk deze vakantie qua campingplekken hoor.

Het is warm weer vandaag. (Rond de 27 graden). Dus zijn we eerst maar eens gaan zwemmen. Het water was wel koud, maar zo mooi helder. Heerlijk af koelen dit.

Na een bordje macaroni zitten we nu aan het kampvuur met uitzicht op het meer. Er komen af en toe kano’s voorbij. Leuk om te zien en het is nog steeds warm. (korte broeken en hemdjes weer).

Lekker! We hadden niet aan zulk weer gedacht bij een vakantie in Canada. Heerlijk dit!

Morgen staan we ook nog op deze camping en willen we het Well’s Gray Park gaan bekijken.

402km gereden.

Donderdag 21 juni: Via de Sea to Sky Highway naar Whistler

Vanochtend zijn we eerst nog maar weer gaan douchen, heerlijk! Daarna gingen we ontbijten bij Denny’s. Dat hoort er toch een keer bij in de vakantie. Natuurlijk kregen we weer veel te veel en zaten  rest van de dag vol van dit ontbijt. (eieren, pannekoeken, fruit, toast, spek, ham, hash-browns).

Tegen 10.30 gingen we rijden. Vandaag stond de Sea to the Sky Highway op het programma. De weg van Vancouver naar Whistler toe. Wat een prachtige weg weer. In het begin nog langs alle baaien van de zee, maar later gingen we steeds meer de bergen in. Verrassend hè met deze naam.

Het was ook wel de weg van de watervallen. We hebben er vier gezien vandaag. Vier totaal verschillende.

De eerste stop was bij Shannon Falls. Deze waterval was heel hoog. Een stuk hoger dan we in eerste instantie gedacht hadden. Jeffry kocht hier een ijsje voor Marloes. Aaahhhh… (verder zijn we alleen nog maar softijs tegen gekomen deze vakantie, nu was er waterijs J )

Verderop kwamen we langs Brandywine Falls. Na een korte wandeling zagen we de waterval. Wauw! Echt een waterval, zoals je je voorstelt als je aan een waterval denkt.

Daar op de parkeerplaats heeft Marloes nog even de oogjes dicht gedaan en hebben we een bakje yoghurt en wat fruit gegeten.

Even voor Whistler sloegen we de weg in naar The Olympic Village. We zijn de village niet in gegaan, omdat je hier voor moest betalen. Het trok ons niet zo. Hier was ook Alexander Falls. Dit vonden we de minst bijzondere waterval vandaag. Wel was het spannend, want overal lag berenpoep om ons heen en er werd ook gewaarschuwd voor beren. We hebben echter alleen de poep gezien, geen beer.

In Whistler aangekomen hebben we de camper geparkeerd en zijn we het stadje in gelopen. Wat een mooi plaatsje. Het is wel heel toeristisch. Overal accommodaties, restaurantjes, barretjes en verhuur van ski’s en mountainbikes. Overal zie je ook mountainbikers, skateboarders en andere sportieve mensen, zoals snowboarders. Het centrum is autovrij, waardoor je heerlijk door de straatjes kunt slenteren. We liepen al vrij snel langs de olympische ringen. Even op de foto gezet natuurlijk.  De winterspelen van Vancouver in 2010 vonden hier voor een groot deel plaats.

We hebben er lekker  op een terrasje gezeten, heerlijk mensen kijken met een cocktail. Het was ook zulk lekker weer vandaag. (+/- 24 graden).

We hebben verderop gekeken naar alle mountainbikers. Je kunt met een stoeltjeslift de berg op en dan helemaal downhill mountainbiken. Het zijn wel speciale mountainbikes en de bikers dragen ook wel veel bescherming. Zal wel nodig zijn, het ziet er heftig uit. Dit leek Jeffry ook wel wat. Als we hier nog eens terug komen….

Als we dan toch terugkomen wil Marloes heel graag Zip-linen. (een soort van tokkelen). Dat stond nu al op het verlanglijstje, maar dat is natuurlijk niet aan te raden met een baby in je buik. Wel even (een heel klein beetje) zuur om alle mensen dan te zien vertrekken die het wel gingen doen. We moeten hier gewoon nog maar eens terug komen J In de zomer, of in de winter, al zal dat wel een beetje boven ons budget zijn.
Wat ook leuk was aan Whistler is al die bekende namen, zoals Blackcomb. Bekend van tv en van de ssx computerspellen.

Toen we uitgekeken waren in Whistler zijn we op weg naar onze camping gegaan. Deze lag iets voorbij Whistler in het Nairn Falls Provincial Park. Hier kwamen we tegen 17.15 uur aan. We hebben weer een mooi plekje aan de rivier. Het is wel afgezet met hekken, omdat we er hoog boven staan en het is niet bepaald een riviertje om even in te zwemmen. Er kwam een powerboat voorbij die tegen de stroom opging. Gaaf! Dat hadden we nog nooit in het echt gezien.

De 4^e waterval van vandaag ligt in dit park. Hier wilden we natuurlijk nog wel even kijken. Dus zijn we er naar toe gewandeld. Dit was weer een hele andere waterval, vooral een hele krachtige. Ook weer mooi om te zien hoor. Terug op de camping ging de barbecue weer aan en daarna het kampvuur.

Het was weer een mooie dag, waarop we veel gezien hebben.

177km gereden.