Donderdag 5 juli: We zijn weer thuis

We kijken terug op een super mooie vakantie.
In totaal hebben we 3660km gereden met de camper en wat hebben we veel gezien in 24 dagen.
Op dit moment is het zoveel, dat we niet eens alles op kunnen noemen. Gelukkig hebben we ons verslag, bijna 1500 foto’s en een hoop film. Dat kunnen we nu lekker gaan uitzoeken.

Hoogtepunten voor ons deze vakantie waren:

·         Al het wildlife wat we gezien hebben:

-          Orca’s
-          Een humpback whale
-          13 verschillende black bears (+ nog 2, die we misschien eerder hadden gezien)
-          2 grizzly beren
-          Een moose (helaas zonder foto)
-          2 bald eagles
-          Elks
-          Deers (hertjes)
-          Veel bighornsheep (toch geen mountain goats)
-          Een coyote (helaas zonder foto)
-          Een stinkdier
-          Een Wasbeer
-          Veel squirls

·         Het Pacific Rim NP: Jeffry vond Green Point de mooiste campground die we gehad hebben. De geweldige ruige zee die er was, de rotsen om op te klimmen en het reusachtige strand met aangspoeld hout.

·         Whistler: Wat een relaxt stadje en wat hebben we daar met heerlijk weer op het terras gezeten.
·         De wandeling naar de Angel Glacier op Mount Edith Cavell. Hoe uniek om in zo’n landschap rond te lopen.
·         Het kanoën op Emerald Lake.
·         De Kicking Horse Campground in Field: de mooie bergen die je daar om je heen ziet vanaf het grote veld.
·         De mooiste waterval vond Jeffry de Takkakaw Falls, Marloes kan niet goed kiezen, maar Helmcken Falls staat hoog op de lijst.
·         Dutch Lake Resort in Clearwater: Het lekkere weer daar de eerste dag, zodat we konden zwemmen in het meertje. De wolven die je hoorde en het heerlijke eten in het restaurantje daar.
·         Het festival in Kelowna

Eigenlijk kunnen we lang doorgaan zo. Elke dag was er wel een hoogtepunt.

De route was geen één dag saai. Zelfs op rij dagen viel er zoveel moois te zien vanuit de camper.

Wat we een groot verschil met Amerika vinden, zijn alle snelwegen met vracht- en doorgaand verkeer door de nationale parken. Het maakt het moeilijker om te stoppen voor wildlife of andere mooie uitzichten.
Ook moesten we in Canada de informatie van de parken (zoals plattegronden, wandelroutes, uitzichtpunten) meer zelf zoeken, terwijl je die in Amerika aangereikt krijgt als je een park inrijdt.

We zijn natuurlijk super blij en gelukkig dat we en deze reis konden maken en een kindje verwachten. Dit zorgde er wel voor, dat Marloes sneller moe was en dat het moeilijk was om een balans te zoeken tussen voldoende rust en zoveel mogelijk zien en doen.  

Het uiteten gaan is natuurlijk gemakkelijker als je niet zwanger bent, en alles smaaket en viel nu niet altijd even goed. Daar hebben we nu minder van genoten dan op andere vakanties.
Maar al met al was deze reis ook nu heel goed te doen en zijn we nogmaals heel blij dat het zo kon.

Woensdag 4 juli: We verlaten Canada weer

Vannacht hadden we een onrustige nacht in onze eigenlijk net iets te zachte bedden. Ook was het vrij warm in de kamer. Maar we hebben heerlijk geslapen hoor.
Tegen 10.00 uur waren we  om te ontbijten. Dat besloten we niet in het hotel te doen (dat kostte $20 p.p. Een broodje van de subway smaakte ons ook goed.
Daarna zijn we nog even terug gegaan het grote winkelcentrum in. Nog weer even wat dingetjes gekocht.
Tegen 12.30 uur waren we weer in ons hotel.  Tijd om de tassen goed in te pakken. Eigenlijk hebben we net iets teveel gekocht. Het was echt proppen, maar gelukt uiteraard.

We hebben nog een uurtje buiten aan het zwembad gezeten in de zon en even geïnternet.

Tegen 15.30 uur namen we de shuttle naar het vliegveld.

Er stond nog geen rij bij onze balie. (we waren natuurlijk ook vrij vroeg). Marloes zette haar buik extra uit en Jeffry maakte zich extra lang. Dit had tot gevolg dat we van de steward  3 stoelen kregen voor ons beiden, nadat we alleen vroegen om een mooi plekje. Yes!

 We hebben na de douanecontrole wat winkeltjes bekeken en wat gegeten bij de foodcourt. Weer Aziatisch. (anders werd het een hamburger of weer subway). Dit was lekker hoor.

Het vliegtuig weer een A330 vertrok perfect op tijd. Dit keer hadden we geen eigen schermpjes, helaas.

We kregen spaghetti te eten met kip. Dat smaakte wat minder. Daarna heeft Jeffry films gekeken via de tv boven de stoelen en Marloe proberen te slapen. De vlucht duurde lang aangezien het slapen niet goed lukte. Voor ons zaten twee jongens, die werkelijk waar de hele vlucht hebben gediscussieerd met elkaar en dat op een te hard volume. Hoe irritant. Door de oordopjes heen hoorde je ze nog. Verder was het overal stil.

We hebben allebei ongeveer een uurtje geslapen, toen werden we gewekt voor het ontbijt. De vlucht duurde toen nog twee uur. Tja… had wat ons betreft wel wat later gemogen. Maar ja….

Om 13.45 uur landden we op Schiphol. Het was voor ons toen 4.45 uur. Dus dat wordt doorbijten vandaag. Als je met het vliegtuig naar een zonbestemming vliegt, krijg je vaak zo’n klap in je gezicht van de warme lucht als je aankomt. Nou die klap kregen we nu in Nederland. Wat een benauwd weer zeg. Even wennen voor ons (met wandelschoenen aan, lange broek e.d.)

We werden opgehaald door Jeffry’s ouders. Dus konden we lekker in één streep door naar huis toe.

En daar zijn we nu weer. Wat is ons huis dan weer groot en licht. Heerlijk om weer thuis te zijn. En wat hebben we weer een mooie vakantie gehad!

Dinsdag 3 juli: Terug naar Vancouver en de camper inleveren

Vanochtend hadden we de wekker gezet voor het eerst deze vakantie. We hadden hem op 7.00 uur staan. Alleen was de batterij van de telefoon vannacht leeg geraakt, dus geen wekker vanochtend. Toevallig keek Jeffry net om 7.05 uur op zijn horloge naar de tijd.
Tegen 9.00 uur hadden we dan echt alles ingepakt, weggegooid en schoon (inclusief zelf gedoucht te hebben).
We moesten voor 11.00 uur de camper inleveren, en we hadden nog 150km te gaan, dus een beetje doorrijden was nodig.
We hebben nog wat getankt, zodat we precies op 1/4 tank zouden uitkomen (wat moest van de verhuurder) en het gebruikte propaan weer bijgevuld.
Het regende onderweg, zo hard hadden we nog niet meegemaakt deze vakantie. Gelukkig was het droog toen we weer in Delta (Vancouver) waren om de camper in te leveren. En het was precies 11.00 uur. Perfecte timing dus!
We waren niet de enigen die de camper terug brachten. Wat een chaos was het daar. Binnen 2 min. had iemand onze camper gecontroleerd. Alles was goed. De beste man, keek niet eens of hij schoon was. Ook het sterretje zag hij niet in de voorruit. Hij hoefde de manekementen niet te horen van ons, die moesten we binnen maar doorgeven. Oke, dan wat jij wil.
We hebben ons stoeltjes en broodrooster weggegeven aan mensen die een camper kwamen ophalen.

Binnen moesten we nog 260km bijbetalen, zoals verwacht. En na een kwartiertje stond er een taxi klaar om ons naar het Sheraton Airport Hotel in Richmond te brengen.
Wat een mooi hotel zeg. (voor ons dan he). Wat een ruimte ineens. We hebben 2 queenbedden op de kamer, een supermooie douche en een starbucks coffeemaker :-).
We hebben dit hotel gekregen via Hotwire, dus voor een mooi prijsje.
We mochten gelukkig direct in de kamer om 12.30 uur en mogen morgen om 13.30 uur uitchecken. Aardige man bij de receptie!

Na een poosje gerelaxt te hebben op de kamer (tv kijken en in het superzachte bed wegzakken) vonden we toch de kracht en moed om nog wat te gaan doen.
Het Richmond Center zit namelijk om de hoek. Een mega groot winkelcentrum.
Dus we hebben flink geshopt en $$$$ uitgegeven. Op de een of andere manier lukt ons dat altijd heel goed zo aan het eind van de vakantie. Alle leuke winkels waren er.

Op de foodscourt hebben we wat van de Thai gegeten en toen we helemaal uitgeshopt waren, hebben we bij White Spot gegeten. Marloes pasta en Jeffry turkey. Lekker hoor!

Nu zijn we weer terug in het hotel. We hebben geen wifi op de kamer, maar kunnen in de lobby gebruik maken van de computers met internet. Daarom hebben we geen foto's vandaag.

Onze vlucht staat voor morgen nog steeds gepland om 19.25 uur. Met aankomst 5 juli in Nederland om 14.00 uur. (TS330)
Dus misschien shoppen we morgenochtend nog wel wat. Eerst gaan we heerlijk uitslapen!

155km gereden.

Maandag 2 juli: Van Kelowna naar Hope

Het was vanochtend één grote uittocht van de camping. Het lange weekend was voor alle mensen weer voorbij. Wij waren zeker niet de eersten die vertrokken. We reden pas tegen 10.00 uur weg.
Het vuurwerk van gisteren hebben we gehoord, maar niet gezien. We hadden gedacht dat het vanaf de camping ook wel te zien was, maar helaas.

We reden nog weer door de mooie Okanagan Valley vanochtend, met overal fruit kraampjes en wijnboerderijen. Jeffry heeft ook nog ergens wijn geproefd. Hoort er toch een beetje bij in de deze buurt hè. Marloes mocht fruit kopen J en nam een bak kersen mee.

We reden langs het Okanagan Lake totaan Penticton, daarna gingen we via Princeton door Manning PP naar Hope toe.

Er waren veel politiecontroles vandaag. En dan ook echt veel. We hebben er zeker acht geteld. Gelukkig zijn wij niet aangehouden.

In Manning Provincial Park zijn we gestopt om te lunchen. We hebben ook de (korte) Beaver Pond Trail gelopen. We hebben geen Bever gezien, later hoorden we, dat die daar al vier jaar niet meer gezien zijn. Mooi is dat!

We zagen wel een coyote de weg oversteken, maar we zaten zo in de relax modus, dat we natuurlijk veel te laat waren om het vast te leggen op beeld.

Bij Hope aangekomen zijn we naar het Coquihalla Canyon State Park gegaan, aangezien het pas 15.30 uur was. Hier kon je een trail lopen door de canyon via de oude spoorwegtunnels van de Canadian Pacific Railway. (die waar we de Imax film dus van hadden gezien). Dat is toch een leuke voorbereiding op de vakantie geweest. We lazen hier ook, dat de trein alleen ’s nachts door deze canyon mocht, zodat de mensen niet konden zien hoe diep de canyon naast hen was.

Je liep door de canyon en door de lange tunnels. We misten Bjor hier een beetje, want je zag echt niet waar je liep in de donkere tunnels. (Bjor was onze gids in Frankrijk ;-)
Een mooie stop na zo’n lange rit.

En daar kwamen we ineens Bartel tegen. (Hij was mee op de Whale watch tour in Victoria, waarmee we na de tijd wat gedronken hadden) Dat is toevallig. We hebben een poos staan kletsen en onze ervaringen uitgewisseld. Leuk!
We zijn trouwens een stel Duiters kwijt geraakt. Zij stonden met ons vast in Valemount. Vanaf die dag zijn we ze nog zes dagen tegengekomen, maar nu hebben we ze eindelijk afgeschut. (Grapje hoor, was best gezellig elke keer).
 
Op de Wild Rose Camping in Hope aangekomen hebben we voor de laatste keer gekookt. Dat werd sla met rösti en worst en kipburgers en een steak. (alles moest op en daar is Jeffry goed in natuurlijk). Helaas stond er geen barbecue op de plek, dus moest alles in de pan.

Daarna konden we beginnen aan de grote schoonmaak. Dat is toch weer een hele klus elke keer. Overal liggen spullen en alles moet schoon. En waar begin je dan? Toch waren we zo’n 2 uur later ongeveer klaar.

Jeffry moet bijna huilen van het brandhout wat weggegooid moet worden. Qua boodschappen hebben het mooi ingeschat, er hoeft relatief weinig weg.

Morgen moeten we voor 11.00 uur de camper inleveren. We moeten nog 150km rijden en dan hebben we nog 1,5 dag in Vancouver (Richmond). Ons airport hotel staat naast de Richmond Mall, dus dat moet goedkomen J.

350km gereden.

Zondag 1 juli: Canada Day

Vannacht hebben we nog veel regen gehad, maar toen we vanochtend wakker werden, scheen de zon. Toch hadden we niet zoveel met deze camping, dus zijn we op tijd vertrokken richting de Okanagan Valley. We reden echt de wolken uit en de blauwe lucht tegemoet. Heerlijk!

Het is vandaag een nationale feestdag in Canada: Canadaday. In Revelstoke is vandaag een biergarten en een wijnproeverij, hoorden we op de radio. Eigenlijk wel wat voor ons dus J. Maar wij hebben andere plannen.

Bij Sicamous moesten we nog een kleine omweg maken omdat ook hier een stuk weg weggespoeld is (de hwy 97A). 

In het kleine plaatsje Enderby kregen we een optocht mee en zijn we even uitgestapt om de tentoonstelling/wedstrijd van oldtimers te bekijken. Echt een dorpsfeest was het daar.

Toen we de Okanagan Valley in reden, reden we een ander landschap in. Het is heel groen, heuvelachtig, met veel wijnboerderijen en fruitverkopers. Leuk om weer even een andere omgeving te zien.
In Vernon konden we geen weerstand bieden aan de Starbucks, met dit warme weer moet je toch een frappuchino mee voor onderweg he.

Tegen 13.00 uur waren we in Kelowna, we hebben eerst ingecheckt op de camping en zijn toen de stad weer in gegaan richting het Waterfront Park. Hier is het één groot feest. Allemaal bandjes, podiums, kraampjes en mensen die er van genieten in het gras en op het strand. En dat met zo’n 25 graden. Wat een geweldige sfeer hing hier. Veel mensen zijn in het rood/wit gekleed en dragen iets met de Canadese vlag.

Wij hebben dus ook heerlijk in het gras gelegen, luisteren naar de optredens en kijken naar de mensen. Een groot verschil is met de festivals bij ons, is dat er niet legaal gedronken mag worden. Dus iedereen zit aan het fris of drinkt stiekem uit een bruine zak in de tas. De politie staat op de uitkijk en verwijdert je zo nodig. Gegeten wordt er wel volop. Vooral vet (dat is dan weer precies hetzelfde als bij ons).

 

Tegen 18.30 uur hadden we er genoeg van en zijn we terug naar de camping gegaan. Het is echt een camping midden in de stad. Aan de overkant van de weg ligt het Okanagan Lake met een groot strand. Op de camping zijn we nog lekker even gaan zwemmen om fris te worden en af te koelen. (wat een contrast met gisteren en de dag ervoor bij Lake Louise. Wat is warm weer dan toch ook wel heel lekker hoor.

Vanavond om 22.30 uur is er nog groot vuurwerk te bekijken. Hopelijk kunnen we dat zien vanaf de camping of vanaf het strand.

217km gereden.

Morgen gaan we een lange rit richting Vancouver maken, waar we dinsdagochtend de camper weer moeten inleveren.

Zaterdag 30 juni: Via Glacier NP en Mt. Revelstoke naar Revelstoke

We konden heerlijk buiten in de zon ontbijten vanochtend. En dus nog even genieten van deze mooie camping.
Tegen 10.15 uur reden we pas weg. We gingen vandaag naar Revelstoke toe rijden via Glacier NP en Mount Revelstoke NP.

Tot aan Golden was het heerlijk zonnig weer. We zagen nog weer twee elks lopen.

We kochten in Golden een broodje bij de Subway, zodat we die straks lekker op een picknickplek konden opeten.
Het begon alleen te regenen toen we de bergen weer inreden. In Glacier Park stopten we nog bij een picknick plek waar je bevers kon kijken, maar we zagen ze niet in de regen, dus reden we maar weer verder.
Bij het Rogers Pass Visitor center hebben we het museum bekeken wat over de hele spoorbaan ging. (We hadden de Imax film van de Rocky Mountain Express gezien, dus we wisten waar dit over ging.)
Je zag miniatuurspoorbaantjes waarbij je zag hoe de baan liep en hoe er bijvoorbeeld een lawine over heen kwam. Ach ja… omdat het regende was het wel even leuk om te kijken (en het kostte niks, zat bij de nationale parkenpas in).
 Het bleef de rest van de route ook regenen. Jammer. Maar eigenlijk mogen we niet klagen, we hebben zoveel geluk gehad met het weer, als we alle mensen hier mogen geloven. Dit is pas de 2^e middag in 3 weken tijd dat we regen hebben. Verder is de regen vooral ’s avonds of ’s nachts gevallen.

Bij Revelstoke aangekomen is het 13.30 uur. De tijd mag weer een uurtje terug. We hebben nu weer 9 uur tijdsverschil met Nederland.

Omdat het nog steeds wel druppelt buiten, gaan we toch de Meadows in the Sky Parkway rijden in Mount Revelstoke NP. De hele middag met dit weer op de camping is ook niet zo bijzonder.
Terwijl we de berg oprijden wordt het steeds droger. Niet dat we veel van het uitzicht kunnen genieten, want de wolken zitten zo’n beetje onder ons. Toch was het een leuke weg omhoog de berg op. We konden niet helemaal bovenkomen, omdat die weg nog niet geopend was voor het zomerseizoen. Er zal nog wel teveel sneeuw liggen.

We ontdekten een leuke picknick hut, met kachel. Hier kon je gebruik van maken. Dit hebben we gedaan uiteraard. Ons Subway broodje werd hier verder opgegeten. Het voelde even net alsof wij een eigen berghutje hadden met open haard. Lekker warm ook. (niet dat het buiten zo koud is hoor).

Tegen 16.30 uur waren we op de camping aan Williamsons lake. Er is een leuk meertje bij de camping en met mooi weer ziet het er vast mooier uit dan nu. Nu wint deze camping het toch echt niet van alle mooie plekjes waar we gestaan hebben.

Vanavond hebben we pannekoeken van Jeffry gegeten en lekker zitten lezen.

Morgen is het Canadaday. Wij gaan op weg naar Kelowna. Op internet zagen we dat we een kleine omweg moeten maken, omdat ook hier een stuk weg weggespoeld is.

Er wordt 25 graden voorspeld voor morgen. Klinkt goed toch?!

311km gereden

Vrijdag 29 junï: Lake Louise en Kootenay National Park

Vanochtend was Jeffry eerder opgestaan dan Marloes voor de verandering.
Na ons ontbijtje besloten we toch weer richting Lake Louise te rijden voor een wandeling.
Van de week hadden we niet gewandeld omdat het toen zo koud was en regenachtig. Ook vannacht had het weer geregend, maar we wilden toch nog wel graag een laatste grotere (voor ons) wandeling doen in de Rocky’s.

We hebben de trail van Lake Louise naar het Teahouse van Lake Agnes gelopen (leuke naam he).
Dat was 3,5 km heen de berg op en 3,5km terug naar beneden. Best zwaar, maar wel prachtig. Af en toe liepen we weer door de sneeuw en vooral vaak door de modder. Glibberig was het dus wel.
We kwamen Mirror Lake tegen en Lake Agnes (die nog bijna helemaal bevroren was) bij het Teahouse. Daar stroomde nog weer een waterval naar beneden.

Het Teahouse deed ons een beetje aan Oostenrijk denken. Het was een restaurantje zonder stroom en waar de medewerkers lopend of via paard boven moeten komen (ook met alle levensmiddelen).

We hebben er een warme chocomel met marshmellows gedronken en een plak(je) peach-cake gegeten. Tjonge jonge wat een plak was dat. Eén plak was wel goed voor ons allebei geweest. Je zou je er misselijk van eten. Dat ene plakje gaf vast calorieën voor de hele dag.

Na een half uurtje pauze boven bij het teahouse liepen we weer terug naar beneden. Van bovenaf heb je trouwens ook mooie uitzichten op Lake Louise, daar zie je de mooie blauw/groene kleur pas, die we beneden niet goed zagen.

3 uur later waren we weer terug bij de camper. Het was toen 13.15 uur.

We gingen nu op weg naar Kootenay NP. Op de grens van Banff en Kootenay kwamen we een grizzly beer tegen. Een hele grote. Wauw! Daar krijg je gelijk weer zoveel energie en adrenaline van in je lijf. De beer was gemerkt in zijn oor en had een zendertje om.

Bij Marble Canyon zijn we uitgestapt en hebben we een klein stukje door de canyon gelopen. We hebben vermoeide benen van vanochtend, dus veel zin in lopen hadden we niet.

Je ziet hier veel van de bosbranden die een groot deel van Kootenay hebben getroffen in 2003.

Als we weer verder rijden begint het wat te regenen, bah!  Maar ook snel houdt het weer op. Onderweg zien we nog een mooi meertje waar we gestopt hebben. Samen met een hertje hebben we hier rond gekeken. We zijn trouwens nog 3x een hert tegen gekomen vandaag.

Ook kwamen we bij Olive Lake nog een kleinere zwarte beer tegen. Het leek wel een hond, zoals die in de berm zat te eten. We konden er niet stoppen (midden op snelweg).

Bij Radium Hot Springs aangekomen, zijn we naar de hot springs gegaan. Hier hebben ze twee natuurlijk verwarmde zwembaden. Een warm bad van 39 graden en een koud bad van 29 graden (met duikplank en glijbaan e.d.)
Zo koud en regenachting als het vanochtend was, zo heerlijk scheen de zon nu, en zo lekker was het om ook in het koudere bad buiten te zwemmen.
In het warme bad hang je meer aan de kant, dat is bijna te warm om echt te zwemmen.
Wel heerlijk relaxend, na de wandeling van vanmorgen.

Zo’n 2 uur later reden we de laatste 3km naar de Redstreak Campground in Kootenay NP.
Mooie camping weer, heel groot. Ons plekje doet ons een beetje aan de Holterberg denken (of klinkt dit te slecht?)
We hebben heerlijke cannelloni gegeten met spinazie/kaas vulling. Zo’n verse kant en klaar maaltijd was best heel lekker en heel gemakkelijk. En nu zijn we allebei hartstikke moe van dat warme zwembad.

170km  gereden

Donderdag 28 juni: Yoho National Park

 Vanochtend waren we niet zo vroeg. Na ons ontbijt, het douchen en een rondje langs het meer vertrokken we pas iets voor 10.00 uur van de camping. Er stond bij de ingang een rij kampeerders te wachten tot ze konden inchecken (wachten op vrije plekken dus).
Wij hebben ook geen camping voor vannacht geboekt, dus besluiten we eerst een camping vast te leggen in Yoho NP. Tegen 11.00 uur waren we hier en hebben we een plekje gereserveerd op de Kicking Horse Campground. We staan mooi onder de bomen aan de rivier (bijna aan de rivier dan, maar dichterbij kon niet).

Daarna zijn we wat dingen in Yoho gaan bekijken. Allereerst de Takkakkaw Falls. Een van de hoogste watervallen van Canada. Het water valt hier 254 meter naar beneden toe. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer besef je van de hoogte kreeg. Het meeste water is al verdampt of weggewaaid voordat het beneden in de rivier kan komen.

Hierna gingen we richting Emerald Lake. De zon scheen al lekker dus nadat we geluncht hadden besloten we dat we nu eindelijk gingen kano varen. Emerald Lake is ook weer een prachtig meer met een groene/blauwe kleur melkwater. (die melkkleur komt doordat het gletsjer water is)
Het was heerlijk zo op het meer. Leuk om gedaan te hebben. Vanochtend hadden mensen een beer gezien vanaf het water op de berg. Wij hebben de berg ook nog afgespeurd, maar geen beer gezien.

Vanochtend zagen we trouwens wel een beer en een hertje binnen 10min. nadat we vertrokken. De beer zat in een greppel, dus vanuit de auto/camper kon je hem niet goed zien. Alle mensen stappen dus uit en gaan rustig om 2 meter afstand de beer bekijken. Dat hebben wij maar niet gedaan, ook al was de beer niet groot. We lazen zelfs ergens dat de gewenste afstand zo’n 100m is (10 buslengtes). Er werd nu geen eens één autolengte afstand gehaald. 

Na Emerald Lake zijn we weer richting de camping gegaan. Onderweg kwamen we langs de Natural Bridge. Een mooi gat in de rotsen waar de Kicking Horse rivier door heen stroomt. Maar er waren zoveel Japanners/Aziaten…. (dat je moet vechten voor een plekje om een foto te maken en om te kunnen passeren). Hier zijn we dus niet zo heel lang geweest.

In Field hebben we nog een ijsje gehaald en wat geld gepind.

Daarna waren we dus mooi op tijd op de camping en konden we weer buiten zitten in de zon. Dat was al weer een paar dagen geleden. De mensen bij de bootverhuur zeiden dat dit de eerste dag in weken was met lekker zonnig weer. We hebben dus weer geluk.

Zo meteen gaat de barbecue aan, het vuurtje brandt al…. Dus het gaat vast wel goed komen vanavond.

155 km gereden

Woensdag 27 juni: Banff National Park

Vannacht was het KOUD!!! We hebben met 2 dekens over geslapen. Volgens de weersvoorspellingen in het visitor center was het vannacht plaatselijk maar 2 graden. Nou dat konden we vanochtend nog wel merken. Dat werd meteen thee zetten en 2 truien over elkaar aantrekken. Brrr….
We wilden eigenlijk richting Yoho NP gaan en morgen Banff bekijken, maar het weer zag er vandaag voor Yoho niet zo goed uit. Morgen wel. Voor Banff zag het er beter uit vandaag. Dus 3x raden wat we gingen doen... 
Eerst gingen we naar Lake Louise toe. Daar stonden we vlakbij op de camping. Daar was het ook nog erg koud.

Het is een mooi meer, maar het Moraine Lake wat er vlakbij lag, maakte veel meer indruk op ons. Dit was veel mooier blauw. Wauw wat een prachtig meer! We zijn de rotsen een stuk opgeklommen naar een mooi viewpoint. Helaas vonden we het geen weer om te gaan kanoën. Veel te koud! We hebben voordat we weer vertrokken maar een warme chocomel met muffin J meegenomen. Handschoenen meenemen naar Canada was nog niet zo'n gek idee. Hadden we het maar gedaan, dachten we vandaag.

We gingen via de Bow Valley Parkway richting Banff town.  Je kan ook via de snelweg, maar dat is natuurlijk minder mooi en minder kans op wildlife.

We kwamen al vrij snel 3 grote herten tegen (Elks). Ook maakten we wat foto’s langs het spoor. Er kwam precies een trein aan. Ook hier hebben ze héél véél wagons. (niet geteld overigens).

Bij Johnston Canyon zijn we gestopt voor een wandeling. We hebben ruim 5km gelopen door de canyon. Via allerlei bruggetjes en paden tussen de rotsen door. Dit is echt een wandeling voor ons. Leuk! Het water was hier ook niet blauw, zoals we op veel foto’s gezien hebben. Waarschijnlijk weer door alle modder en regen. Het was nu ook heel mooi hoor.
We zijn totaan de upper falls gelopen. De terugweg was het vanaf de lowerfalls erg druk. Het was bijna in file lopen. Bah! Dat hebben we nog niet eerder gehad deze vakantie. Overal is het zo lekker rustig.

Hierna gingen we verder richting Banff town. We zagen ver boven ons op een berg nog een beer lopen. We konden daar alleen slecht stoppen, dus zijn we door gereden. Als het nou de eerste beer was, dan hadden we vast wat toeren uitgehaald om hem toch te kunnen fotograferen.

We hebben een plekje gevonden op de Two Jack Lakeside campground. Zonder voorzieningen maar weer midden in het bos bij een meertje.
Bij het inchecken werd al aangegeven dat het overal al druk werd voor het a.s. weekend met Canadaday. Veel Canadezen hebben dan vrij en gaan er dus op uit.

Hierna gingen we het centrum van Banff in. Het was toen ongeveer 15.30 uur.
We hebben eerst wat boodschappen bij de Safeway gedaan. Daarna zijn we langs alle winkeltjes gelopen die natuurlijk bijna allemaal hetzelfde verkopen. (Souvenirs, t-shirts enz.)
Bij de Mc Donalds hebben we even gebruik gemaakt van de free wifi en we zijn uiteindelijk bij Earls wat gaan eten. Hier hadden we goeie verhalen over gehoord. Ons viel het toch een beetje tegen. De sushi vooraf was super scherp (nog nooit zo scherpe sushi gehad). Ook de peper in het hoofdgerecht was overheersend. Jeffry had Spare Ribs en Marloes een Chickenburger. Nee, het smaakte ons allebei niet zo vanavond. Ach ja… kan gebeuren.

Nu we weer terug zijn op de camping, doen we lekker niks meer vanavond.  
De camping is trouwens vol. Op de camping in Pacific Rim NP na, hebben we dat nog niet eerder gemerkt deze vakantie.

129km gereden.

Dinsdag 26 juni: De Icefields Parkway naar Lake Louise

Vannacht was het koud op de camping. Tegen 7.30 uur stonden we op. Dat voelde nog wel heel vroeg aan. Ruim een uurtje later vertrokken we om de Icefields Parkway te rijden naar Lake Louise in Banff NP.

Deze weg is zo’n 235km lang, maar hier is zoveel te zien onderweg, dat je er zo de hele dag over kunt doen. Dat deden we dus ook. Het was inderdaad een hele mooie weg.
We zijn op verschillende plekken gestopt:
Bij Horseshoelake: een klein blauw meertje met mooie rotsen er om heen.
Athabasca Falls, een krachtige waterval, mooi om te zien.

Even later de Sunwapta Falls, ook mooi, maar die viel een beetje in het niet bij de Athabasca Falls van even daarvoor.

Na zo’n 100km kwamen we bij het Columbia Icefield Center. Hier kon je lopen naar de Athabasca Glacier. Dat was een korte maar pittige klim. De lucht is heel ijl, omdat we op meer dan 2000m zitten. De weg er naar toe is net een maanlandschap, zo kaal. Aangekomen bij de Gletsjer, kun je er of van een afstandje naar kijken, of met een gids/tourbus op de gletsjer komen.  Je mag er niet zelf op, omdat dit te gevaarlijk is. (er zakken regelmatig mensen door het ijs en meestal kunnen ze dat niet na vertellen.  Je ziet hoever de gletsjer zich terug trekt in de loop van de jaren. Dat is best heftig, want dat gaat echt met tientallen meters.

Wij hebben geen tour gedaan, maar gewoon zelf rondgekeken.
Daarna zijn we bij het Icefield Center geweest en hebben daar een stuk pizza gegeten. (hadden we de hele vakantie al zin in).

Onderweg zagen we nog wat kleine watervalletjes, die je zo vanaf de weg kan bekijken, net zoals alle uitzichtpunten met riviertjes, gletsjers, bergen enz.
We zijn 2 x een blackbeer tegen gekomen en 1x een blackbeer met jong en een grizzly (dit was de eerste keer dat Marloes de beer als eerste zag.
Ook zagen we een paar keer een kudde geiten.

Bij Mistaya Canyon hebben we nog een stukje gelopen en even een tukkie gedaan.

Het uitzicht op Peyto Lake was ook helemaal geweldig! Wel een zware klim er naar toe, maar die was het helemaal waard. Wat een geweldig mooie blauwe kleur. Bijna onwerkelijk.

Tegen 17.30 uur kwamen we aan bij Lake Louise. Hier hebben we ingecheckt op de camping. Er zit een elektrisch hek om de camping heen om alle (tent)kampeerders te beschermen tegen de dieren.

Sinds we op de camping zijn regent het zachtjes. Dus geen kampvuur vanavond ( ook al liggen er grote bergen brandhout te wachten). We hebben binnen gegeten en hebben daarna heerlijk warm gedoucht. Het was namelijk best koud vandaag zo in de bergen, tussen de sneeuw en gletsjers.

240km gereden.

Maandag 25 juni: Jasper National Park

Gisteravond zijn we al tegen 21.00 uur gaan slapen. We hoorden om 23.00 uur vuurwerk buiten en onder onze ruitenwisser zat een briefje, dat de weg om 23.00 uur geopend zou worden. Wel éénbaans, voor 2 rijrichtingen.
Wij besloten om eerst nog maar verder te slapen en dan ’s ochtends vroeg te gaan rijden.
Alleen toen we het vannacht om 2.30 uur hoorden regenen, waren we allebei klaar wakker. We dachten, wat als de weg nu weer sluit. We besloten dus maar direct te vertrekken.
Na een half uur rijden kwamen we bij het overstroomde punt in Mount Robson Park. Er was een heel stuk weg weggespoeld geweest, zo zag het er uit in ieder geval. Dat gat was nu op nieuw gevuld.
We waren blij dat we daar in ieder geval voorbij waren. Even verderop reden we door nog een grote stroom water wat van de berg naar de rivier ging.
Toen we langs Mount Robson reden (de hoogste berg van de Rocky Mountains in Canada) zagen we hem met de top helemaal in de wolken. Het begon al wat licht te worden, maar echt een foto was het niet waard.
We zagen ook nog een moose langs de kant van de weg, maar we konden er niet stoppen voor een foto. Jammer!
Vlak voor Jasper zijn we bij een meertje met picknickplaats gestopt. Het was toen 3.30 uur, hier zijn we verder gaan slapen. We waren allebei wel weer moe.
Ruim 3 uur later werden we weer wakker van al het verkeer langs de weg en besloten we verder te gaan. Aangezien we de tijdszone passeerden, is het nu een uur later, dus was het al 7.30 uur. Met dit uitzicht:

We reden al snel Jasper NP binnen.

Als eerste hebben we getankt en wat informatie bij het visitor center opgehaald. Daarna zijn we naar de camping doorgereden, waar we eigenlijk ook vannacht hadden willen staan. We hebben meteen ingecheckt. De jongen achter het loket gaf aan, dat het eindelijk mooi weer was vandaag.
We besloten om er maar een volle dag van te maken vandaag, zodat we morgen toch volgens  planning, de Icefields parkway naar Banff kunnen rijden.
We hadden een paar dingen die we graag wilden zien in Jasper.

Mount Edith Cavell: Deze berg mag je op met een camper tot 7 meter en laat die van ons nou 6,1m zijn. J

Via een slingerweg kwamen we boven bij de parkeerplaats aan. Daar hebben we eerst uitgebreid ontbeten. Vervolgens zijn we gaan wandelen richting het uitzicht op de Angel Glacier. Wauw! Wat een mooie wandeling. Weer een hoogtepunt van de vakantie. Het was geen lange wandeling, maar wel een hele mooie. Op sommige stukken liepen we door de sneeuw te glibberen.
Het meer onder aan de gletsjer was nog bijna helemaal bevroren. Op zich wel jammer, want je kon nu maar op een paar plekken zien hoe mooi het blauwe water er onder is. Nu met ijsschotsen was het ook erg mooi hoor.
Je hoorde de gletsjer steeds kraken (al klonk het meer alsof er auto’s over de brug van de snelweg rijden). Van de berg kwamen ook af en toe lawines (kleintjes) naar beneden. Gaaf om te zien.
Dit heeft indruk op ons gemaakt!

Hierna gingen we richting de Maligne Canyon. Onderweg moesten we wachten voor een groep overstekende herten.

Op de parkeerplaats bij de 5th bridge hebben we eerst allebei nog een uurtje geslapen en geluncht.

Daarna begonnen we om 13.30 aan onze wandeling door de canyon naar de first bridge.
Wat een water kwam ook hier weer door de canyon heen zeg. Helemaal bruin van alle modder. Dit moet ook meer zijn dan normaal. Het was een mooie wandeling zo tussen de rotsen door naar het begin van de canyon toe. Boven aangekomen hebben we even gebeld naar onze beide ouders toe.
We hebben via een ander pad terug gelopen, ruim anderhalf uur later waren we weer bij de camper.

Nu wilden we de Maligne road nog afrijden naar Maligne lake. Niet zo zeer voor het meer, wel voor alle Wildlife.

Al vrij snel zagen we los van elkaar twee beren langs de weg. Onvoorstelbaar hoe dichtbij mensen gaan staan voor foto’s. (op minder dan 2 meter)

Toen we verder reden kwamen we langs een kudde berggeiten. Die gewoon over de weg liepen en naar binnen gluurden door het open raampje.

We zagen nog een Bald Eagle vliegen bij Medicin Lake (Een meer wat in de herfst helemaal leeg loopt. Al het water zakt dan weg via een ondergronds grottenstelsel).

Bij Maligne Lake aangekomen, hebben we daar wat rond gelopen. Aangezien het al 17.00 uur was hebben we een soepje warme gemaakt. Ook Maligne Lake had meer water dan normaal. Het boothuisje stond onder water.

De terugweg zagen we eerst een hertje, later zagen we weer twee beren (dat kunnen dezelfde twee geweest zijn als op de heenweg).

We hebben nog een korte stop bij Lake Edith gemaakt.

Vlak voordat we Jasper inreden zagen we nog een beer met een jong er bij. Ze liepen alleen heel snel en achter struiken, dus waren ze lastig te zien.

Tegen 18.30 waren we op Whistler’s campground. We hebben een plekje midden in het bos en konden zoveel brandhout pakken als we wilden bij onze fire-permit. Echt wat voor Jeffry dus, maar hij heeft zich ingehouden.

Gauw de barbecue aangestoken een wat rijst en groente erbij klaargemaakt. Het was een lange dag vandaag en we zijn moe. 

Het is een lang verslag geworden, maar het was ook een lange dag. Het liefst hadden we een deel gisteren al gedaan hiervan, maar ja.

Wat we echt wilden zien van Jasper, hebben we nu gezien. Het stadje hadden we anders nog wel wat beter willen bekijken.

164km gereden

Groot probleem: Wegafsluiting

We begonnen zo goed vandaag. We vertrokken tegen 9.00 uur om onze 300km naar Jasper National Park af te leggen. Je kon overal 100km per uur rijden, dus we schoten flink op.
Met nog zo’n 100km te gaan werden we in Valemount tegen gehouden. De Highway 16 naar Jasper was overstroomd. You’re stuck in Valemount zei de verkeersregelaar. Shit! Wat nu?
Het was 11.00 uur toen.

Eigen zijn er geen andere opties voor ons, dan wachten: No detour staat overal op internet.

De weg onderlangs (helemaal terug richting Kamloops en dan naar Banff)  schijnt ook afgesloten te zijn. Er zijn geen binnendoor wegen, dus we zitten hier gewoon vast, met nog heel veel andere mensen.
Eerst werd er gezegd, om 14.00 uur komt er een update. Toen werd het om 18.00 uur is er meer nieuws. Ondertussen is het na 19.00 en kunnen we op de update van 22.00 uur wachten. Al betekent het waarschijnlijk dat we hier vast zitten vannacht.
Alle hotels/motels die dit kleine plaatsje heeft zijn vol. Er is nergens meer plek. Voor ons niet zo erg, wij hebben ons bedje bij ons en genoeg te eten en drinken, maar al die mensen die nu in hun auto hier zitten…
We hebben al heel wat mensen gesproken ondertussen, iedereen zit met hetzelfde probleem. Voor sommigen is het iets erger, die hebben morgen een vlucht te halen in Edmonton. Oeh, dat wordt spannend.

Wat ook nog zo is, is dat op de radio de noodsituatie is uitgeroepen voor Valemount. De rivieroevers kunnen het vele water niet aan. Mensen worden uit hun huizen geëvacueerd en er mag zo min mogelijk kraanwater gebruikt worden. Het water is zelfs niet meer te gebruiken voor drinken en koken e.d.

We balen hier dus flink van, maar leggen ons er maar bij neer. We hebben gewoon geen keuze.
Ergens zullen we nu een dagje moeten inleveren, want we willen liever geen dagje van Jasper inleveren. En onze reserveringen komen dus ook een beetje in de knoop. Nou  ja, dat zien we wel, vinden we vast wel een oplossing voor.
We hebben in Banff namelijk nog voor 2 nachten niks gereserveerd. Wie weet, kunnen we daar wat mee.

We hebben ons maar vermaakt met kaarten, in de zon zitten en wat rondlopen ( maar bijna alles is dicht vandaag, op een supermarkt en tankstations na.

Hopelijk gaat de weg morgen wel open en kunnen we verder met de reis. Het schijnt nog een enorme chaos te worden als iedereen weer wil vertrekken hier.