Maandag 2 juli: Van Kelowna naar Hope

Het was vanochtend één grote uittocht van de camping. Het lange weekend was voor alle mensen weer voorbij. Wij waren zeker niet de eersten die vertrokken. We reden pas tegen 10.00 uur weg.
Het vuurwerk van gisteren hebben we gehoord, maar niet gezien. We hadden gedacht dat het vanaf de camping ook wel te zien was, maar helaas.

We reden nog weer door de mooie Okanagan Valley vanochtend, met overal fruit kraampjes en wijnboerderijen. Jeffry heeft ook nog ergens wijn geproefd. Hoort er toch een beetje bij in de deze buurt hè. Marloes mocht fruit kopen J en nam een bak kersen mee.

We reden langs het Okanagan Lake totaan Penticton, daarna gingen we via Princeton door Manning PP naar Hope toe.

Er waren veel politiecontroles vandaag. En dan ook echt veel. We hebben er zeker acht geteld. Gelukkig zijn wij niet aangehouden.

In Manning Provincial Park zijn we gestopt om te lunchen. We hebben ook de (korte) Beaver Pond Trail gelopen. We hebben geen Bever gezien, later hoorden we, dat die daar al vier jaar niet meer gezien zijn. Mooi is dat!

We zagen wel een coyote de weg oversteken, maar we zaten zo in de relax modus, dat we natuurlijk veel te laat waren om het vast te leggen op beeld.

Bij Hope aangekomen zijn we naar het Coquihalla Canyon State Park gegaan, aangezien het pas 15.30 uur was. Hier kon je een trail lopen door de canyon via de oude spoorwegtunnels van de Canadian Pacific Railway. (die waar we de Imax film dus van hadden gezien). Dat is toch een leuke voorbereiding op de vakantie geweest. We lazen hier ook, dat de trein alleen ’s nachts door deze canyon mocht, zodat de mensen niet konden zien hoe diep de canyon naast hen was.

Je liep door de canyon en door de lange tunnels. We misten Bjor hier een beetje, want je zag echt niet waar je liep in de donkere tunnels. (Bjor was onze gids in Frankrijk ;-)
Een mooie stop na zo’n lange rit.

En daar kwamen we ineens Bartel tegen. (Hij was mee op de Whale watch tour in Victoria, waarmee we na de tijd wat gedronken hadden) Dat is toevallig. We hebben een poos staan kletsen en onze ervaringen uitgewisseld. Leuk!
We zijn trouwens een stel Duiters kwijt geraakt. Zij stonden met ons vast in Valemount. Vanaf die dag zijn we ze nog zes dagen tegengekomen, maar nu hebben we ze eindelijk afgeschut. (Grapje hoor, was best gezellig elke keer).
 
Op de Wild Rose Camping in Hope aangekomen hebben we voor de laatste keer gekookt. Dat werd sla met rösti en worst en kipburgers en een steak. (alles moest op en daar is Jeffry goed in natuurlijk). Helaas stond er geen barbecue op de plek, dus moest alles in de pan.

Daarna konden we beginnen aan de grote schoonmaak. Dat is toch weer een hele klus elke keer. Overal liggen spullen en alles moet schoon. En waar begin je dan? Toch waren we zo’n 2 uur later ongeveer klaar.

Jeffry moet bijna huilen van het brandhout wat weggegooid moet worden. Qua boodschappen hebben het mooi ingeschat, er hoeft relatief weinig weg.

Morgen moeten we voor 11.00 uur de camper inleveren. We moeten nog 150km rijden en dan hebben we nog 1,5 dag in Vancouver (Richmond). Ons airport hotel staat naast de Richmond Mall, dus dat moet goedkomen J.

350km gereden.